
Km: 25, 10
Plaatsjes: Vezelay, Saint-Pere, Pierre-Perthuis, Domecy-sur-Cure, Bazoches, Neuffontainnes, Anthienne, Corbigny
Vezelay is op een berg
Zo, wat ging de reis soepel eigenlijk. Ik stond op het laatste station Paris Bercy te denken waarom ik deze reisdag nou zo spannend vond. Het was toch allemaal niet zo spannend eigenlijk. In de toekomst weet je niets zeker, want wat komt dat komt. Ohja, dat is precies waarom ik op wandeltocht ga. Om te leren ontspannen in niet-weten, om te leren daarin mijn eigen stille midden te vinden.
Ik zag in Rotterdam allemaal oranje ns mensen met borden van Parijs en vroeg me af wat dat nou te betekenen had. Het wk, ohnee ek was in Duitsland.. dat krijg je als je je niet bezig houd met het ‘nieuws’. Toen ik aan kwam bij Paris Bercy viel het kwartje, de Olympische spelen! Nou weer snel wegwezen hier met al die mensen drukte…
Krokante lasagne
Toen kwam ik aan in Sermizelle. Op het station stond een klein busje op me te wachten die me naar Vezelay kon brengen. Eenmaal onderweg wees de man naar een grote kerk ver weg boven op een heuvel, dat was dus Vezelay. Eerder zei hij dat ik zelf maar naar boven moest lopen. Hahaa hoever gaat dat zijn… Dacht ik een beetje zenuwachtig… Dat viel dus mee, het plaatsje was één lange straat omhoog met bovenop de basiliek.
Vanaf nu was ik dus echt pelgrim. En ik voelde me bekeken door al die toeristen. In de herberg was één andere pelgrim, Laurent. Hij kwam lopend uit Lille. Ik werd ontvangen door een hele enthousiaste Nederlandssprekende belg die me al zijn tips ging geven, alsof ik geen benul had waar ik aan begon. Ach, de tip over drinkbaar water vinden bij het kerkhof was een goeie! Ook in die herberg maakte ik kennis met de Frans sprekende Fransen. De twee herbergiers en de pelgrim hadden krokante lasagne zonder saus, dat vond ik grappig. Ik at mijn heerlijk thuis gegrilde groenten. Ik sliep alleen op de slaapzaal en had dus het vrouwenrijk voor mij alleen.
Magische start
Dit was dus echt wel wat een magische start! Want wat kan er veel gebeuren op een dag.
Vroeg opstaan, half 7 ontbijten en om 7 uur naar de Lauden. Ik heb geluisterd naar prachtig a capella gezang van de broeders en zusters van het klooster. Oh mensen, al die kerkelijke termen, abdij, klooster, kerk, basiliek, kathedraal,.. Of ik nou het goede noem en schrijf??, maakt niet uit, je snapt het idee.
Aan het einde van de Lauden mochten Laurent en ik naar voren komen. We ontvingen een zegen van de voorganger en daarna werd een a capella lied ons toegezongen. Met een kleine hanger konden we ons pad vervolgens. Het was een heel mooi ritueel om mijn tocht mee te starten.

Kerntalenten analyse
Het was kwart voor acht en ik kon op pad. Dat was wel spannend zeg. Vezelay voelde nu al als thuis en comfortabel, want ik kende het plaatsje, ik kende er mensen. Nu zou ik weer het onbekende tegemoed gaan. Dit fenomeen zal ik vast nog vaak meemaken deze tocht. Juist de haven vinden in mezelf en onthechten van al het anderen is de weg. In ieder geval: ik mocht het deze eerste dag rustig aan doen en op 15 km zou een kampeer mogelijkheid zijn. Onderweg kwam Laurent, die voor mij vertrokken was, opeens uit een hoek verschijnen. We liepen een stukje samen op. Hij liep een andere pelgrimsroute en op een punt splitsten onze wegen. Ik was de eerste pelgrim die hij tegenkwam! We hielden dus nog even pauze, wisselden bananenbrood en gekookte eieren uit, ik proefde gedroogd chinees vlees enn ik kreeg een blikgasstel uitvinding gedemonstreerd waarop we een bakje thee kookten.
Na 15 km was het net middag. Ik voelde me goed en fit en ja wat moest ik nu gaan doen als ik zou stoppen.. Dus maar verder wandelen. Ik ging mooi verder naar L’Esprit du Chemin zonder blaren dames en heren. Je gelooft het nooit, maar deze vrouw heeft dus zonder blaren gelopen op dag 1. Oke, afgezien van dit gedenkwaardige moment. L’Esprit du Chemin is een herberg gerund door Nederlandse mensen. En wat voor een herberg. Prachtig van binnen en buiten, de drie gangen met groenten uit eigen tuin en het biertje waarmee ik werd ontvangen. Waar het mee begon was de boekenkast waar ik in neusde en het boek ‘de ontembare vrouw’ vond. Dit moet wel een leuke inspirerende vrouw zijn, die eigenaresse dacht ik. Nou na het avondeten werd het nog leuker. Bij het voorstelrondje vertelde ik iets over mijn aanleiding om te wandelen. Wat bleek, de vrouw die naast mij zat die zat met dezelfde levensvragen. Zij had afgesproken met de eigenaresse om een Kerntalenten analyse te doen. Laat dat nou net zijn waar ik me de afgelopen weken in verdiept heb onder het kopje hoogbegaafdheid. Dus toen de eigenaresse me vroeg of ik ook wilde deelnemen was de cirkel rond.

Rustig aan
De ochtend was gevuld met de kerntalenten analyse. Wow wat waardevol dat de eigenaresse haar kennis en ervaring zo wil delen om ons, twee pelgrims, voeding te geven voor onderweg. Prachtig!
Om half 2 kreeg ik een broodje mee en was ik weer onderweg.
10 km verder was het half 6 en was ik er wel weer klaar mee. Ik melde me op la Mairie en kreeg de sleutel voor het onderkomen. Nu met een biertje op het terras zit ik mijn verhaal te typen. In het onderkomen is nog een jongen. Hij rende me voorbij toen ik hem tegenkwam. Misschien was zijn Snickersijs aan het smelten dacht ik achteraf… Ik vroeg of hij haast had. Nee, hij doet het rustig aan zegt ie met zijn AirPods in, 35 km op de eerste dag!
Ik doe het morgen ook weer rustig aan, net zo lang tot het leuk is 🙂
Liefs!!